کـلامـی از شیــخ بهــائـی

•「 کـلامـی از شیــخ بهــائـی」

آدمـی اگر پیـامبــر هــم باشــد از زبان مــردم آســوده نیستــ
زیــرا :
اگــر بسیار کار کند، می‌گویند احمق است !
اگــر کم کار کند، می‌گویند تنبل است!
اگــر بخشش کند، می‌گوینــــد افراط می‌کنـــد!
اگــر جمعگـــرا باشـــد، مــی‌گوینــــد بخیل استــــ!
اگــر ساکتـــــ و خامـــوش باشــد می‌گوینــد لال استـــــ!
اگــر زبــان‌آوری کــند، می‌گویند ورّاج و پرگوستــــ ..!
اگــر روزه برآرد و شبــ ها نمــاز بخوانـد می‌گوینـد ریا کاراستـــ!
و اگــر نکنــد میگویــند کافـــر استــــ و بــی‌ دیـــن .....!
◊
لــذا نبایــد بــر حمــد و ثنــای مــردم اعتنــاء کــرد
و جــز از خداونــد نبایـد از کســی ترسیــد.
پــــس آنچــ ه باشیـــد کـــ ه دوستــــ داریــد.
شاد باشــید ؛ مهم نیستــ کــ ه ایـن شادی چگونــ ه قضاوتــــ شــود.


❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖
یــ ه جوری درباره دونــ ه های انار می گــن :
"با نظـم و ترتیبـــ یکــ جا نشستــ ه"
انــگار دونــ ه های ذرتــــ شلوارکـــ پوشیــدن تو کــوچــ ه فوتــبال بازی می کنن :D
❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖